Going dark!

Op veler verzoek een (veel te lang) bericht vanuit zonnig Londen. Mag ook wel aangezien ik 6 weken geleden voor het laatst wat liet horen via deze blog en ik volgens de countdown-kalender die ik van m’n vriendinnetjes heb gehad over 57 nachtjes alweer thuis ben. Jeetje, hoe vat ik de afgelopen weken samen? Hard werk, happy assistent stage manager, vakantie thuis, ziek, zon, symposium, bezoek, toerist uithangen, LICHT. Hier de highlights:

STAGE MANAGEMENT
De shows waar ik aan meegewerkt heb als assistent stage manager gingen (buiten een aantal schoonheidsfoutjes) echt supergoed. We hebben 6 shows gedaan in 3 dagen en dat was dat. Daar heb je dan een maand lang keihard voor gewerkt 6 dagen in de week van 08:15 tot 20:00 a 22:30. Ben 2 dagen na de get-out naar huis gegaan voor een welverdiende vakantie (2 weken!). Was héérlijk om vakantie te vieren in eigen land en om m’n vriendjes en vriendinnetjes weer te zien. Jammer de bammer alleen dat ik de laatste week out of order was. Ziek. Écht ziek als in, niet meer op je benen kunnen staan. Maar ik moest en zou weer op tijd in Engeland zijn, dus daar ging ik dan op zondag met m’n zieke lijf 12 uur in de bus. Eenmaal in Engeland ging het maar niet over terwijl het RBC theater festival (Symposium) waar ik zo graag van wilde genieten volop aan de gang was. Op een gegeven moment m’n mama in paniek opgebeld omdat ik steeds bijna flauwviel en niet wist wat te doen en er al zoveel van me verwacht werd van Lighting Design (later meer daarover)! Mama’s zeggen altijd de goede dingen waardoor ik me minder zorgen ging maken en me al snel beter ging voelen.

FRIENDS & FUN
Heb inmiddels een vast clubje om me heen verzameld waarmee het heel gezellig is. Marc is bij me ingetrokken en we wonen nu dus sinds een aantal weken samen (met Kimmi en Ella). Super gezellig want je bent nooit alleen. Maar dat is te gelijkertijd ook het probleem. Ik heb nooit meer tijd voor mezelf. Pfff en ik heb vaak gewoon even me-time nodig. Zit niet zo op m’n lip, ik wil je even niet zien! Haha. Dat ligt niet aan hem, dat heb ik met iedereen. Ik heb gewoon snel een overdosis. Als ik lig te slapen stormt Marc gewoon m’n kamer binnen (meer dan eens) en als ik net in m’n blootje de douche uit kom vindt hij het heel normaal om juist dan de dag met me door te spreken. Haha. Hij eist elke minuut van m’n leven buiten Rose Bruford op. Maar buiten het feit dat ik graag meer tijd voor mezelf zou hebben hebben we het héél leuk samen, is ie heel lief voor me en gieren we vaak van het lachen. Zoals afgelopen week toen ik ineens heel laat op de avond Churros from scratch wilde maken. Zo gezegd zo gedaan … frituren die handel in een pannetje wat iets te veel rook veroorzaakte waardoor het brandalarm afging. Tja, ik zag de oorzaak al lang en was daarom ook helemaal relaxed in tegenstelling tot Marc die als een kip zonder kop rond begon te rennen al schreeuwend! Haha wat hebben we daar later nog om gelachen. Of om de magnetron die helemaal onder de chilisaus zat nadat er door mijn toedoen het zakje was ontploft. Of om m’n ochtendhumeur waar ie blijkbaar erg van geschrokken was, haha. Nee, ik ben niet happy en bubbly in de ochtend.

Afgelopen weken hebben we een aantal vrije dagen gehad (woohooo for bank holidays!) waarop we (Mérce, Estitxu, Paula, Marc, Cristina, Mark, Stewart, Thyge en ik -in verschillende combinaties-) erop uit zijn getrokken. Ben o.a. naar Oxford (mooi) en Brighton (geweldig!), Greenwich (cute) geweest. En natuurlijk zijn we meerdere dagen op verkenningstocht gegaan in London town. London centrum is zo enorm groot en er valt nog zoveel te bezoeken! Ik heb meer vrije dagen nodig!

Ik ken inmiddels de halve school al. Rose Bruford is niet zo’n grote College. Per jaar worden er per programma (Stage Management, Actor/Musicianship, Acting, American Theatre Arts, Costume Production, Creative Lighting Control, Lighting Design, European Theatre Arts, Performance Sound, Scenic Arts en Theatre Design) maar ongeveer tussen de 20 en 25 leerlingen aangenomen. Dus dat zou betekenen dat er max. maar zo’n 800 studenten aan RBC studeren. Ondanks dat ik inmiddels zoveel mensen ken zijn er tot nu toe maar weinig die ik zal missen wanneer ik naar huis ga. Die Engelsen zijn gewoon niet mijn volk denk ik, haha. Al heb ik afgelopen week wel onwijs gelachen met één van de LD’s die me constant zit te pesten en me overal bij betrekt. Ik zie een potential friendship ;). De LD’s wilden Nederlands leren en ze denken dat iedereen in NL zo praat als in Austin Powers Goldmember. Uiteraard moest ik allemaal ranzige dingen vertalen en gingen ze dat heel hard door het café van school roepen … wat niemand natuurlijk iets zei behalve mij (ik kon niet meer stoppen met lachen). Zo flauw. Ik heet trouwens nu geen Millhouse meer maar ‘Bruce’. Degenen die m’n Amerika blog bij hebben gehouden weten hoe ik aan die naam kom. De LD’s maken gretig gebruik van de mogelijkheid om hun tong niet te hoeven breken over Marloes. Stomme is dat ik ook daadwerkelijk naar Bruce luister.

LIGHTING DESIGN
Ik ben inmiddels een echte theater allrounder aan het worden. Theater productie is nog steeds m’n ‘main thing’ maar ik weet inmiddels ook flink wat over theatergeschiedenis, -makers, en –theorieën (danku theaterwetenschap), heb de wondere wereld van Stage Management mogen verkennen, heb m’n talenten als Scenic Artist ontdekt en op dit moment is de Lighting Designer in mij in de maak. Yes. Ik doe dus nu ongeveer 1,5e week Lighting Design en dat tot eind juni. Op de eerste dag dat ik met een docent van LD ging praten werd ik al gelijk aan het werk gezet. Hopsa, die ladder op en die lichten fixen! OMG! Paniek paniek. Ik wist zo goed als niks en ik heb hoogtevrees. Ik had er in eerste instantie natuurlijk niet voor gekozen om dit te gaan doen toen ik besloot om op exchange te gaan. Heb een flinke stapel boeken gehuurd in de bieb en heb een aantal van die boeken al doorgeworsteld in het Engelse zonnetje. Toen moest ik er toch echt aan geloven, de praktijk. Ieeeeh. Werd weer gewoon het diepe ingegooid. Zo, hallo, dit is Pietje, hoofd LD, zoek het maar uit. De afgelopen 2 weken en volgende week zijn er voorstellingen van European Theatre Arts (ETA). Die voorstellingen worden belicht door LD’s uit mijn klas. Dus ik maak weer heerlijke (ahum) lange dagen (09:00 – 21:00 is geen uitzondering, en ja ook zaterdagen) in de twee theaters van mijn school. Ik moest echt zo snel mogelijk héél veel leren. Gelukkig zijn de LD’s uit m’n klas echt super aardig (wel piepjong, 19 a 20, ja die 5 jaar maakt echt verschil) en zijn ze bereid om van alles uit te leggen en me te betrekken in hun werk. Zo ben ik de afgelopen weken al aan het riggen, de-riggen en focussen geweest en heb ik dankzij de LD manager (3e jaars) zelfs al harnastraining gehad. Zie je mij al gaan op een ladder (of nog hoger) met die enorme lampen stoeien? Haha ja ik vind het zelf ook nog een beetje ongeloofwaardig, haha. Maar verrassend genoeg vind ik het eigenlijk wel heel interessant en leuk om te doen. Uhmmmm behalve dan het riggen en focussen van de lampen in de nok van het theater. Niet leuk, ENG! Oh my lord. Bah. Vandaar dus die harnastraining. Je moet een full body harnas aan om er voor te zorgen dat je niet uit de nok van het theater valt. Stel je een donut voor die in de lucht hangt waar ONDER lampen hangen. Om die dingen aan te passen of op te hangen moet je dus volledig in dat harnas over de rand van die donut hangen. Ehhhmmm, klamme handjes! Het hoofd van techniek wist er ook nog even nonchalant bij te vertellen dat als je toch valt dat harnas niets voor je doet. Okay…. Tot nu toe heb ik alleen nog maar met m’n hondenriem vastgeketend aan de veiligheidslijn een beetje rondgelopen (ENG, belachelijk HOOG!) en lampen getild van het ene punt naar het andere. Zo wil ik het ook graag houden. Laat iemand anders dat body harnas maar volledig vertrouwen. Not me. Ik doe de etages daaronder wel. Als je alleen al op die donut en nipple (uh ja zo hebben ze de bovenste 2 ringen genoemd) rondloopt wiebelt de hele installatie. Om van de kleine donut naar de grote donut daaronder te gaan moet je je loskoppelen van het veiligheidssysteem. Da’s het enige punt op de donuts waar je ‘vrij’ bent en wat doe ik? Ik val van de trap! Typical me. Bijna doodervaring. Haha. Anyway, ik ben nog steeds een Lighting Designer rookie … maar heb inmiddels enigszins een idee wat er gaande is. Woehoe! Leuk. Maar alles is nog steeds wel enorm spannend. Voornamelijk de gedachte dat ik over een paar weken in m’n eentje een design moet gaan maken en uitvoeren. De ETA voorstellingen zijn trouwens na volgende week afgelopen waarna ik lessen ga volgen (ja voor het eerst sinds ik hier aangekomen ben) naast een aantal projecten.

Morgen (vandaag dus aangezien dit bericht nu pas online gaat) THE Royal Wedding. Woohooo. NOT. Haha, doet me niets. Maar wel lekker een vrije dag! Ik moet Koninginnedaggezelligheid in NL missen dus ik hoop dat er morgen (vandaag) in Londen zo’n zelfde vibe hangt. Feest! Ga wel de stad in … misschien Camden Town of Soho, maar ik ga niet vechten of kamperen voor een plekje in de buurt waar Kate en William langskomen. No way José! [Edit] Zit nu op m’n kamertje de Live Stream te kijken en oeh la la, die Alexander McQueen dress! Ga zo maar eens m’n vriendjes en vriendinnetjes opzoeken in London town die vanochtend om 7 uur vertrokken zijn. Idiots, haha.

FOTO’S
Ik heb in de afgelopen 6 weken sinds m’n update natuurlijk een miljoen foto’s verzameld.
Album #1 (Foto’s van eerste weken, huis, RBC, weekend met Lau en A-M en in ‘t theater).
http://www.facebook.com/media/set/fbx/?set=a.10150401766095644.628151.780715643&l=61d3e7d456

Album #2 (Foto’s van onze shows in ’t theater en de after party).
http://www.facebook.com/media/set/fbx/?set=a.10150440554185644.643486.780715643&l=6e1c076d9f

Album #3 (Foto’s verjaardag, eerste zon in Londen en Oxford, Symposium en weekend met Deni).
http://www.facebook.com/media/set/fbx/?set=a.10150557125950644.657948.780715643&l=56c39fb19d

Album #4 (Foto’s Brighton, Greenwich en London town).
http://www.facebook.com/media/set/fbx/?set=a.10150565148930644.671501.780715643&l=8886fce870

Nou ik kan nog wel eeuwen doorbabbelen maar voor meer moet je me maar Skypen, bellen, smsen, mailen, schrijven, pingen, whatsappen, etc.

Tot snel lovelies, over 57 nachtjes ben ik sowieso thuis.

Al het liefs uit Londen!
XXM.

[Terwijl ik m’n bericht wil plaatsen doet het internet het weer eens niet. What else is new? Ik word zo verdrietig hier van die internetverbinding. Sowieso niet te gebruiken in de spits tussen 18:00 en 01:00 en als je even pech hebt doet ’t het gewoon de hele dag niet. Zucht.]

PS; de titel van m’n blog “going dark” wordt altijd door de Lighting Designer (een miljoen keer op een ‘tech’ dag) geroepen wanneer er bijvoorbeeld gefocused moet worden of wanneer cues worden geprogrammeerd om iedereen in het theater te waarschuwen dat ze binnen een seconde niets meer zullen zien.