Gecancelde vluchten, mist en volle appartementen

Lieve allemaal,

Met m'n yoghurtje en iPad zit ik hier bij de jongens (die kijken voetbal, de rest van de meisjes zijn bij de buren) de avonturen van de afgelopen dagen te typen. Even wat me-time. Dat heb ik soms wel hard nodig merk ik nu ik met 14 mensen een huis deel!

Wat een hysterisch begin van het Oostenrijk avontuur zeg! Drie vliegvelden, vier keer inchecken, gecancelde vluchten, een overnachting in het der Valk hotel Eindhoven, meerdere malen met de bus, bivakkeren op de vloer van de vertrekhal, een kort ritje over de startbaan voor niets en honderd keer zeulen met ski-uitrusting later zit ik dan in Wenen. 

Gisteren uiteindelijk iedereen ontmoet en we zijn met iets meer dan twintig mensen in totaal (waarvan we met 13 hetzelfde vliegtuig deelden). De groep is lekker divers, al zijn er wel echt veel jonkies. Ik zou mezelf niet zijn als ik nu niet al mensen achter het behang zou willen plakken en soms gillend weg wil rennen... (ik kan er niet zo goed tegen als er dingen voor mij bepaald worden en soms kan ik me aan dommerds of zeurpieten heerlijk ergeren). Maar goed, negeren is mij niet vreemd ;). Overall is het tot nu toe erg gezellig en lekker druk 's avonds wanneer we met z'n allen thuis zijn. Ik deel een kamer met Kim en Myrthe achteraan in het appartement. Het verst weg van de 'algemene ruimte'. Lekker oma weer, maar iedereen weet, m'n slaap is heilig ;) (gelukje ook dat ik in de middaggroep zit, dus als er geen excursie is gepland hoef ik pas om 12:30 aan te treden).

Het appartement is echt velen malen mooier dan ik had verwacht! Super groot en ligt nog geen minuut lopen van de talenschool af, midden in het centrum. We hebben natuurlijk door de mist onze eerste lesdag al gemist maar vandaag hadden we een tripje naar het Wien museum en de voor ons eerste Duitse les op het programma staan. Het viel me alleszins mee. Het verbaast me dat ik tot nu toe 99% kan verstaan, ook als de Oostenrijkers op volle touren praten. En dat terwijl ik 7 jaar geleden voor het laats Duits heb gehad. Voor de Oostenrijkers is een gesprek met mij alleen niet heel entertaining want m'n antwoorden zijn niet heel divers  te noemen (ja, nein, schön, okay, keine ahnung, etc.), maar daar wordt aan gewerkt, haha. Vind het voornamelijk frusterend nu dat ik zoveel wil zeggen maar het niet altijd lukt. Voor morgen moeten we een ski warming-up voorbereiden dus dat wordt wat. Vandaag hebben we al staan springen als kangoeroes, gehurkt als kikkers met onze Popo naar achteren en tikkertje gespeeld .... Uiteraard alles auf Deutsch. HELP?!

Zoals de meesten van jullie wel weten was ik de afgelopen weken niet echt 100% mezelf dus het is goed dat ik lekker hier ben met een druk programma. Ben nu vooral moe van alles en iedereen maar heb het wel naar m'n zin. Het voelt eigenlijk alsof ik al weken geleden van huis vertrok dus ik heb weer veel te veel te vertellen! Dit keer vertrok ik met ZO'N ander gevoel naar het buitenland dan ik gewend ben van de voorgaande keren .... en heel af en toe mis ik jullie wel eventjes hoor. Via Skype zal ik dit verhaal wel aanvullen voor degenen die het leuk vinden om mij te horen ratelen over vanalles en nog wat.

Dankjulliewel al voor alle lieve leuke berichtjes, telefoontjes en Skype-gesprekken! Ook tegen de verveling tijdens alle gecancelde vluchten en het wachten (lang leven Whatsapp en Facebook, hihi). Als ik in het appartement ben ben ik gewoon bereikbaar zoals jullie gewend zijn (dat zal over twee weken wel anders zijn als ik de skicursus begin) dus ben ik toch nog een beetje bij jullie ;).

Liefs uit een ijskoud Wenen waar het vandaag heeeeel eventjes sneeuwde. Mag ook wel want zelfs in de bergen is alles nog groen. Uh oh.