Die Welt von Schilehrerin Marly

Ik sta vandaag op bereitschaft voor privéles dus tijd voor een update nu ik eens overdag tijd heb wanneer ik niet te moe ben. Ik ben nu met m'n zesde week als skilerares bezig en elke dag is een avontuur! De eerste paar weken was ik gewoon TE moe 's avonds ... maar nu kom ik een beetje in het ritme dus dat voelt beter. Word nu minder 'geleefd'. Ik heb veel te veel te vertellen over 6 weken dus in het kort hoe m'n leven er hier uitziet!

Ik vind het wel grappig om een seizoentje skilerares te zijn maar m'n droombaan is het zeker niet. De afgelopen weken heb ik enkel kindergroepen gehad. Soms wat oudere (8, 9, 10) maar ook (te vaak) in de broek plassende vierjarigen. Vooral de afgelopen weken was het overleven met kindjes die je allemaal niet verstaan en die jou ook niet snappen aangezien de Roemenen, Russen en Hongaren in grote getalen Kaprun bezochten. Nu kan ik er wel om lachen, maar als ik hele dagen alleen geïrriteerd ben omdat ze expres vervelend doen vind ik er niet zo veel aan ;).
    De eerste twee weken kreeg ik complete beginners die ik dus vanaf niets moest leren skiën, maar tegenwoordig ben ik na een uurtje op zondag (eerste dag van de lesweek) al weg uit kinderland met kindjes die al een beetje kunnen skiën. Beter! Ja ik ben inmiddels een ingeburgerde Kinderlehrerin. Je zou me eens moeten zien. Gekkenhuis! Van positieve kritiek hebben ze ook niet echt gehoord in onze skischool dus alle nieuwe leraren worden regelmatig op de vingers getikt. We krijgen alleen de dingen te horen die we niet goed doen ... Maar inmiddels kan ik er hard om lachen. We hebben allemaal nog steeds een baan en we lachen nog met en om elkaar ;). Zo hebben Roos en Marloes klachten gekregen tijdens hun eerste lesweken met volwassenen, hadden Sophie's snowboardleerlingen het idee dag ze beter waren dan de lerares en heeft de kindermanager gezegd dat ik geeeen idee heb wat ik doe, maar dat ik het gelukkig wel met enthousiasme doe. Nou steek die maar in je zak. Haha.

Deze week mocht ik voor het eerst privéles geven. Heel spannend! Omdat het voornamelijk volwassenen zijn en het veel intensiever is één op één. Privélessen zijn ook heel duur en je wilt die mensen toch wat bijbrengen in de korte tijd die je hebt. Je bent veel meer echt aan het lesgeven i.p.v. alleen kinderen bij elkaar houden, oprapen en toespreken. Tot nu toe heb ik 3 privé's gedaan. Allemaal heel verschillend. Twee meiden van mijn leeftijd die parallel wilden leren skiën (gelukt!), een vrouw die heel bang was en geen bocht naar rechts kon maken in eerste instantie (gelukt), en gisteren had ik zelfs mensen die al heel lang skieden die ik toch nog tips heb kunnen geven. Eigenlijk had ik gistermiddag t/m morgen ook nog privé toegewezen gekregen maar ik moest gisteren 's middags bij hoge nood een kindergroep overnemen waardoor m'n privé's naar iemand anders zijn gegaan. Balen! Dus nu ben ik vandaag oproepbaar. De eerste dag dat ik niet gelijk werk heb in al die 6 weken.

Zo zien de dagen er hier uit: om iets voor 9:00 moeten we elke dag op de Sammelplatz zijn (als het gesneeuwd heeft eerder omdat we moeten prepareren) en horen we wat we moeten doen die dag. Dan praat Gernot (de eigenaar van de skischool) lekker in plat Pinzgauer (hij praat ook altijd tegen de bergen) over het weer en de plannen voor de week/dag. Ik hoop altijd dat ik niets belangrijks mis ;) maar inmiddels versta ik 99% van dat gekke brabbelaccent. Tot deze week had ik altijd standaard een kindergroep 5 (6 is beginners). Om 9:30 start je met de les, waarna je de kindjes om 11:30 mee lunchen neemt. Heel gedoe altijd die kinderen aan en uit kleden, vlees te snijden, naar de WC gaan, etc. Ben altijd blij als de lunch er op zit ;). Om 12:30 begint de les weer tot 14:30 a 14:45. Meestal zijn alle kindjes om 15:00 dan wel opgehaald (af en toe laten ouders wel eens een uur op zich wachten). Dan snel naar huis douchen en omkleden en tussen 16:00 en 16:30 moeten we rapport machen bij de baas. Gaat nog heel ouderwets. Moeten we allemaal een voor een via een bepaald systeem vertellen hoeveel kinderen we hadden, wat we gedaan hebben, etc. Gaat wel eens niet zoals mijnheer Schermer wil, dus dan laat hij dat ook duidelijk merken. Een week waarin Gernot niet tegen me heeft geschreeuwd is een week niet geleefd ;). Om de week moet ik ook elke ochtend mensen ophalen bij een hotel en naar onze Sammelplatz brengen. Eerst moest ik dat alleen doen, maar gelukkig wisselen Marloes en ik nu af. Zaterdag's ben ik meestal vrij. Ookal is het ook voorgekomen dat we in het hoogseizoen meer dan 14 dagen achter elkaar door moesten werken. Elke dinsdag hebben we skilerarentraining voordat de werkdag start ... en dan zit de 7 nog in de klok! Pffff. Gisteren hebben we voor het eerst onze Show on Snow gehad. Spannend! Maar gelukkig maak ik deel uit van het clownsteam dus maakt het niet heel veel uit als er iets misgaat. Vanaf nu af aan doen we 7 weken lang elke maandag die show. Officieel zou de eerste show al weken geleden plaatsvinden maar de sneeuw was steeds niet goed genoeg voor een reuzenschans. De sneeuwkwaliteit wisselt echt met de dag. Soms hebben we heerlijke perfecte sneeuw, de andere dag skiën we in de regen. Gisteren tijdens de show was de sneeuw ook zo slecht! Niet te geloven. [Even een zijweggetje: Speaking of 'the show'... 2 zaterdagen terug waren we aan het repeteren voor de show ... was ik iets te enthousiast pirouettes aan het draaien en val ik kei en kei en keihard op m'n stuitje! Met normale ski's krijg je dat niet voor elkaar, maar met die stomme snowblades wel. Kon een dag helemaal net bewegen, een week niet bukken en zitten en goed lopen, niet de druk op één been hebben (lastig met skiën). Een week met pijnstillers gewerkt en deze week is het wel stukken beter maar nog steeds echt pijnlijk. Wil weten wat er aan de hand is want het lijkt meer op een spier die kaput ist inmiddels. Als het volgende week (week 3) nog steeds aanhoudt dan maar even zum Artz.] Op donderdag is onze prijsuitreiking en krijgen we het altijd maar net voor elkaar rapport zu machen, (soms nog oefenen voor SoS), te douchen, oorkondes te schrijven en op tijd bij Pavillon te verschijnen. Na de prijsuitreiking eten we standaard pizza met collega's en eindigen we vaak op de dansvloer (soms op de bar) bij Pavillon. We hebben ook regelmatig besprekingen en extra trainingen 's avonds na onze werkdag. Dus zo ziet m'n week er een beetje uit. Verder doen we hier en daar soms een drankje, worden we uitgenodigd door Joost om lekker te komen eten, hangen we met een serie in onze veel te kleine keuken of hebben we chillavondjes bij Sjoerd en Jamie. 

De skischool heeft ook een leuk gemixt team. Allerlei leeftijden, nationaliteiten en skidiploma's! Sommigen zijn hier net zoals ik nieuw, maar veel werken hier ook al jaaaaren. Aangezien de skischool niet zo groot is is het ook wel een hecht team. Gewoon gezellig. In het hoogseizoen (zoals met kerst en oud en nieuw) wordt het team bijna verdubbelt met tijdelijke leraren. Misschien dat ik volgend jaar nog terugga voor een weekje of twee, maar zeker geen heel seizoen meer. Kaprun zelf is ook lekker knus dus je leert al snel veel mensen kennen. De buschauffeurs kennen je, de eigenaar van de aprèsskitent, bij de liften, etc. Grappig!

Ik sta nu al bijna 10 weken non stop op de ski's. Weer of geen weer. Zelfs als ik vrij ben probeer ik toch even te gaan skiën wanneer je lekker even van de berg kunt scheuren. Of 's middags na de les nog heel eventjes. Inmiddels durf ik ook gewoon met m'n lerarenjas privé te skiën. Aan de ene kant wil ik graag nu nog even gaan skiën (er is lekkere nieuwe sneeuw gevallen afgelopen nacht) en het tiefschnee fahren vanochtend tijdens de training was leuk (ookal hing ik bijna om een elektriciteitspaal) maar aan de andere kant kom ik van de afgelopen week veel slaap te kort (K was hier, zo mega fijn <3) en kan ik wel een dutje gebruiken. Owee als de baas me wakker belt ;). Bereitschaft staan en wachten op telefoontjes is stom! Helemaal omdat we vanochtend gewoon skitraining hadden en we vanmiddag weer theorietraining hebben. Geen vrij gevoel dus.

Zo, nu hebben jullie een idee wat ik hier uitspook. Ben dus constant bezig en reageren op berichtjes of Skypen schiet er soms bij in. Maar dat betekent niet dat ik jullie vergeten ben! Ik krijg hier ook regelmatig kaartjes en berichtjes waar ik echt heel blij van word om iets uit Nederland te horen! Over ongeveer 8 weekjes ben ik weer van de partij!

Schussi! Bis später.