Mengen met de rijkeluiskindjes op UCLA

Daaaahaaaag allemaal,

Alvast een waarschuwing, dit bericht wordt een joekel. Ik heb zo veel te vertellen! Wil al dagen een bericht schrijven, maar dan heb ik uiteindelijk de puf niet.

Ik behoor nu officieel tot de elite van UCLA. We zijn vandaag écht ingeschreven. Oh wat was dat fijn na 'afzien' in 't hostel. Maar ach, hoe erg kan het zijn met een uitzicht op het Kodak 'Oscar' theater en de Walk of Fame ;)?

DAG 1
Na een héééle lange vlucht met een vieze tenen- en neuspulkende jongen en een meisje wat 600 keer moest plassen als buren waren we opgelucht toen we na meer dan 11 uur aankwamen op LAX! Milk (film, go see y'all!) maakte de vlucht wat dragelijker. Wat ik trouwens een opmerkelijke keuze vond qua films .. want Amerika staat nou niet bepaald bekend om haar tolerantie wat betreft gays.

Onze eigen dikke schuld natuurlijk, maar het sjouwen met onze koffers van 21 kg (yay ja hij mocht mee op de vlucht) plus rugzak (in mijn geval volgepropt met schoenen, want m'n keukenweegschaal vertelde me dat die het zwaarst waren) én laptoptas met toebehoren viel ons zwaar. Heel stoer zijn we op eigen houtje met de shuttle naar Union station gegaan en verder met de metro naar het hostel. Het hostel hadden we sneller kunnen vinden, aangezien we er 5 minuten over deden en het recht voor onze neus was ;).

Na nog geen 2 uur in L.A. viel het ons wel op dat de Los Angeli (ik vind dit wel een leuk woord voor de bewoners van L.A.) altijd erg bereid waren om 2 blonde meisjes alleen op stap te helpen. Het hostel was 'okay'. Do-able, maar alleen omdat we de luxeste kamer van het hele pand hadden, haha (ja ik ben een luxedier). M'n eerste indruk van L.A.: wat een zooi! en waaaar zijn de blanke mensen? En pap het is echt waar, het openbaar vervoer is voor de armen. Dat hebben we na deze dagen wel gemerkt.

We zijn na het inchecken gelijk op pad gegaan (okay okay, na even lekker gerelaxed te hebben achter onze laptopjes, wireless internet for the win!). Over de Walk of Fame gewandeld, bij de Mac gegeten (uiteraard krijg je daar 6000 (10) kipnuggets als je om een normale portie vraagt, Kodak Theater en Mann's Chinese Theater vluchtig bekeken, Amerikaanse simkaart gekocht & zo lang mogelijk wakker gebleven. Maar wat waren we moe! Om 8 uur L.A. tijd (5:00 uur NL) gaven we het op en gingen we richting ons hostel. Toen zagen we uit het raam onderweg naar onze kamer een aantal mensen staan gillen bij een hek. What's going on? Nieuwsgierig als we zijn uiteraard weer naar buiten gerend om te kijken. Bleek dat een aantal basketballers van de Lakers de achteruitgang van de Jimmy Kimmel talkshow verlieten. Soort AU-en maar dan anders ;) alleen liepen ze hier allemaal na even van veraf te zwaaien door naar hun superdeluxe bolides. SAAI! dus lekker terug gegaan naar ons armoedige kamertje (of ons appartement zoals Denise het graag noemt :P) en nog even mail gecheckt en rond half 10 hielden we het écht niet meer. Ik vond het dood normaal om om 9 uur 's avonds op een vrijdagavond in m'n pyjama over de gang te gaan, de andere hostelbewoners dachten daar anders over.

Het gezeur met het Amerikaanse nummer begon hier al! Ten eerste kreeg ik de Nokia die ik van m'n papa had meegekregen niet aan (securitycode?) en bleken de smsjes die ik met het nieuwe nummer verzond niet aan te komen. Of is het echt uit het oog uit het hart ;)? Nou, simkaartwisseltruuk maar uitvoeren dan.

DAG 2
Half 7 was ik klaar wakker! HALF 7! Was ik ziek? Normaliter blijf ik het liefst zo lang mogelijk in m'n bed liggen. Ik kan gewoon de hele dag slapen, no problemo. Maar nu moest ik gewoon opstaan. Rare gewaarwording! Zelfs al had ik niet goed geslapen aangezien iemand besloot een disco te houden onder ons raam om 03:00 's nachts. Ach ja het kan allemaal op Hollywood BLVD. Zat reuze vroeg al helemaal fris en fruitig achter m'n computertje. Wat minder fris was waren de douches (beschimmelde handdoeken en matten als vloer, stof all over het douchehokje (knap, aangezien er elke dag water vloeit) en een meisje wat het nodig vond om me tijdens m'n lauwe douche op borsthoogte lastig te vallen met haar vragen). Toen hadden we het ontbijt nog niet beleefd ;). Oke, je mag niet veel verwachten natuurlijk van een ontbijt in een jeugdhostel .. maar okay. Het was allemaal nogal karig, geen borden, geen bestek, wel boterhammen en bagels & een toaster! Jam, pindakaas en suiker present, net als de zoute boter. They like to mix it up around here. Serieus, wat hebben die Amerikanen toch met het zoete met het zoute mixen? Wisten wij veel dat we de volgende ochtend om ontbijt zouden moeten vragen ;). This was on a good day! We houden van zeuren, want het vulde wel.

& off we went! We moesten een Rolling Stone magazine scoren, voor mezelf, ik had me er al op verheugd sinds dat ik hoorde dat Adam Lambert op de cover stond een maand geleden, en voor Robin (het broertje van Denise, just because he's cool!). Na een paar blokjes wandelen hadden we er dan een paar in kunnen slaan. Had niet verwacht dat we 'm zo snel zouden vinden, op de Adam Lambert community las ik namelijk vaak verhalen dat ie overal uitverkocht was. Niet in Hollywood hoor. Na een blokje over Sunset Boulevard en een bezoekje aan de Hollywood Farmer's market gingen we naar onze rondleiding in het Kodak Theater. Vragen en lief lachen loont hier; korting! De rondleiding was erg leuk. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld door m'n liefde voor theaters, maar de gids was ook entertaining. Helaas werd er gebouwd voor de nieuwe voorstelling van Cirque du Soleil (hebben net een 10! jarig contract afgesloten) .. maar we hebben wel alles kunnen zien. Leuke ins & outs gehoord en na een dik half uur stonden we weer buiten. Aangezien we de eerste twee dagen lekker in Hollywood vertoefden besloten we gelijk ook naar de Grove Farmer's market te gaan. Idillisch klein winkelcentrumpje, je lijkt wel terug in de tijd te gaan, oookaaaay de Jimmy Choo schoenen aan m'n voeten bij Nordstrom pasten daar niet zo goed bij. Maar het was er heel lief en rustig. Denise en ik hebben altijd honger! Haha we zeggen wel honderd keer per dag: ik heb honger! Dus belandden we in een vreemde biologische supermarkt. Met chips, koek en pretzels en een enorme papieren tas (lekker biologisch zo'n joekel tas) verlieten we de winkel weer snel. Gesnoept op het terras en iets na 6en fristen we ons op op onze kamer. Pizza stond op het programma. Denise had al eerder bij California Pizza Kitchen gegeten en het smaakte, dus daar moesten we maar naartoe. Gezellig uit eten? Hallo je bent in Amerika, gezellig is met harde muziek zodat je naar elkaar moet schreeuwen en een football match op grote flatscreen tv's. Oja, en natuurlijk een zoete pizzabodem met hartige topping. Hihi okaaay. Hierna sleepten we onszelf naar huis, we waren zoooo moe! We werden nog even gestopt door een jongen met milkshake samples (oooh zei je wat? milkshake, huh waar? ik was helemaal flabbergasted door je verschijning, belachelijk moooi! (wat resulteerde in een droom over hem die nacht) en homo. natuurlijk.


DAG 3
Om 6 uur was ik wide awake. Hallo, ik ben het nu zat hoor. Ik wil slapen. Computertje opgestart, heeee jaaaa Hans online, ik wil ook Skypen! Denise had al 100 keer geskyped met thuis... ik had op de avond van aankomst even gezwaaid naar broertje die om 2 uur 's nachts besloot om een berichtje achter te laten. Maar na 100 keer bellen gaf ik het op. Saai! Kwam wel op het geniale idee om smsjes te versturen via m'n HI online account. Jaaaa eindelijk contact met thuis! Stom Amerikaans klereding :(. Smsen naar Amerikaanse nummers gaat perfect, net als bellen nationaal en internationaal, alleen overseas smsen doet ie niet aan. Heb daarom ook uitgebreid gechat met een customer service medewerker van T-mobile maar die snapte er allemaal maar niets was. Dus nog niets opgeschoten. Duussss nou, mocht je het uit willen proberen, stralen ofzo, of geld te veel hebben :P dan kun je smsen naar +14242101729. Denk dat het aan de Nederlandse netwerken ligt dat het niet werkt, want naar m'n eigen Nederlandse nummer smsen (die op 't moment gebruik maakt van AT&T) gaat perfect. Gelukkig heb ik heel luxe 2 phones, dus jullie kunnen me lekker goedkoop gewoon op m'n NL'se nummer smsen :D.

Na ontbijt vanochtend (knoflook-ui bagel met allerlei zaden is niet aan te raden) met twee mede Nederlanders hebben we alles ingepakt en zijn we de stijle trap afgestort met onze koffers. Wisten jullie dat je nooit sorry mag zeggen omdat je daarme getraceerd kunt worden door sattelieten *lol* aldus een zwerver over wiens hand ik bijna met m'n koffer reed. Als ik voor elke zwerver die ik hier zag een dollar zou krijgen dan zou ik in de afgelopen dagen echt goud geld hebben verdiend! Stonden we onder de grond bij 't metro station, bleek er niet direct een metro naartoe te gaan. Shit. Vergeten op te slaan hoe we moesten gaan, het enige wat ik onthouden had was iets met Gaylee street. Ik ben nogal gay-focussed ;). Op de kaart geneusd en op Sunset Boulevard op de bus gestapt. We zijn gematst met de busfare.. blijkbaar houden ze hier van blond. Onder het genot van fijne golden oldies werden de huizen die voorbij zoefden steeds groter en mooier. JAAA dat ging de goede kant op. Door Bel Air (mooi!) en na 30 minuten aangekomen bij UCLA (groot). Nog 15 minuten een berg beklommen met al onze bagage (geen grap, niet leuk) en een jongen achtervolgd naar Sproul Hall.

Wat was het mooi! Perfect aangelegde bloemenperkjes, mooie grasvelden, terrasjes met parasollen. Jaaaa welkom thuis. Inchecken ging als een speer en al snel stonden we in kamer #426. FIJN! Hier gaan we ons wel thuisvoelen. Hartstikke mooi. Nette houten meubeltjes, veel kastruimte en een bed. Hopelijk val ik er vannacht niet uit, want ik ben het niet meer gewend om in een eenpersoonsbed te slapen. Uiteraard ben ik gelijk de deur uitgerend om te kijken naar de douches hier op de gang. Okeee wennen ... maar veeeeel beter dan de afgelopen 2 dagen. Verder hebben we eigenlijk niet veel gedaan vandaag. We waren hier al vroeg, rond half 11. Naarmate de dag vorderde werd het hier steeds drukker. Hele verhuizingen waren op touw gezet. Opvallend is dat rijke papa en mama de kindjes hier allemaal af komen zetten en nog even blijven. Komen wij aan met de sloeberbus, kwartier uphill met koffers sjouwen haha. We hebben een stukje gelopen richting zwembad (uiteraard als eerst opgezocht op de kaart of er uberhaupt één was) en kwamen o.a. een fitnessplek en tenniscourt tegen. Halllloooo vakantiepark! Blijkt dat we ook nog eens gratis gebruik kunnen maken van het zwembad met ligbedden. Onze Bruincard is toegang tot de hemel! Net als de kantine met all you can eat buffets! Je kunt hier echt alles eten wat je zou willen. Pizza en pasta's, grilldingen, salades, een toetjesbuffet (jaaa eigen softijs getapt). Het is maar goed dat ze ons niet wegen op het vliegveld, anders mag ik vast niet mee terug vliegen ;). Ben de chronologische volgorde een beetje kwijt maar al hangende in de zon hebben we genoten van een lunch (turkey sandwich) die we kochten in de on-campus mini supermarkt. Eigenlijk hebben we 's middags alleen maar in de zon gehangen, gekeken naar all types hier op campus. Rondrennende regelende mensen en rijke papa's en mama's en luxe auto's die hier voor de deur stoppen. Heel Azië is trouwens leeg denk ik by now. Wat een Aziaten. Het is niet te geloven! Heeel veel nationaliteiten hier, maar wij zijn een van de weinig (natuurlijk) blonde personen die we vanmiddag hebben gezien. Gek!

Trouwens, stuur de RTL filmploeg hier maar naartoe hoor. Ze kunnen hier prima een nieuwe serie 'echte Gooise meisjes @ UCLA' filmen. Typische snobjes present! Plaatsvervangende schaamte toen ze na hun groepsdiner hun spullen niet opruimden terwijl dat bij binnenkomst expliciet gevraagd wordt. Arme jongen die zich verantwoordelijk voelde en de hele tafel op stond te ruimen.

De internationale meeting sloeg echt nergens op. Doorlezen van huisregels voor alle studenten (international en national). Bijvoorbeeld: geen alcohol, mits het op je kamer is achter gesloten deuren. Het wordt een soort van gedoogd, mits ze er niets van zien, horen of ruiken! Het wordt zo opgeblazen! Nou gelukkig zijn Denise en ik toch al geen alcoholmonsters. Oja en het aanbod van trips in de buurt gekregen, maar ik vind het allemaal wel erg duur. Heb het gevoel dat we dat zelf veel beter kunnen regelen! Misschien eigenwijs. We'll see. Het was wel leuk om Guideon Malone te zien (erg leuke vriendelijke man) waar we tijdens onze regel-tijd in Nederland contact mee hebben gehad.

Verder zijn ze hier tot nu toe allemaal erg vriendelijk. Communiceren gaat prima! Soms merk ik wel dat ik niet zoals in Nederland kan gaan beginnen met praten terwijl ik niet zo goed heb nagedacht over wat ik ga zeggen haha. Maar er wordt volop gecommuniceerd ... op z'n Nederlands-Engels dat wel, ik klink afgrijselijk hahaha maar als dat het enige is.... kan me prima verstaanbaar maken.

Nouuuu dan hebben ook nog heel erg leuk een eigen brievenbus. YAY haha. Tot op heden krijgen we onze box nog niet open (erg lastig zo'n draaislot, we zouden geen goede kluiskrakers zijn), maar hopelijk binnenkort wel.
Marloes van Straaten
SUMMER SESSION 09
350 De Neve Drive
Box 8156, room 426
Los Angeles, CA 90024

Nouuuu hè hè wat een bevalling! Hoop dat het een beetje vermakelijk was. Voel me prima thuis hier in the U.S. Moet soms erg lachen om die gekke Amerikanen. Voelt alsof we in 'n vakantiepark verblijven. Heerlijk. Morgen nog vrij. Dinsdag eerste colleges. Ben reuze benieuwd!

As you might know: ik maak graag bij elke poep of scheet een foto. Dus Denise en ik hebben inmiddels samen al zo'n 85 foto's verzameld in de afgelopen dagen. Go look! [Edit] voor foto's verwijs ik jullie naar m'n Hyves-album (open voor iedereen nu). Kan hier maar 1 per keer uploaden. Gaat me niet snel genoeg natuurlijk. Klik hier om gelijk naar 't UCLA album te gaan: http://scaraloez.hyves.nl/album/41320331/UCLA/M1X8/ .

Nu ga ik snel helemaal naar de andere kant van de gang rennen want ik moet plassen!